1. Logopedia
Jedna z terapii, w której mieści się szeroki wachlarz różnorodnych oddziaływań ukierunkowanych na usunięcie procesów, które w jakikolwiek sposób zakłócają proces porozumiewania się. To stopniowe korygowanie zakłóceń, które wpływają na mowę dziecka, a tym samym budzą wiele trudnych dla niego sytuacji od poczucia wyobcowania i niezrozumienia po zachowania trudne, wynikające z rodzącej się w dziecku frustracji i niemocy. Dlatego tak ważne jest aby terapia była odpowiednio wcześnie i rzetelnie poprowadzona, pod okiem specjalisty. Terapia logopedyczna to duże pole do działania, które zajmuje się usprawnianiem motoryki narządów mowy, korygowaniem wad wymowy, poprawieniem jakości funkcji językowych ale także fonacyjnej i oddechowej, rozbudowaniem zasobu słownictwa. Warto podkreślić, że całkowity brak lub zaburzona komunikacja, są najczęstszą przyczyną, która utrudnia dziecku prawidłowy rozwój, dlatego tak ważne jest by każde z dzieci miało możliwość diagnozy oraz późniejszej terapii.

2. Zajęcia stymulujące rozwój funkcji poznawczych
Funkcje poznawcze to wszelkie procesy umysłowe zachodzące w mózgu, których głównym zadaniem jest odbieranie informacji z otoczenia, ich przechowywanie i przekształcanie oraz ponowne wyprowadzanie na zewnątrz w postaci określonej reakcji lub zachowań. Mówiąc inaczej procesy poznawcze to takie możliwości mózgu, które pozwalają na zdobywanie wiedzy oraz umiejętności i wykorzystywanie ich w codziennym życiu. To właśnie one odróżniają gatunek ludzki od pozostałych mieszkańców planety.
Procesy poznawcze są dzielone według różnorodnych klasyfikacji. Ta najbardziej znana i najczęściej stosowane dzieli procesy poznawcze na elementarne i złożone. Do tych pierwszych zalicza się:
⦁ percepcja, która odpowiada za odbieranie informacji z otoczenia (na początku występują procesy sensoryczne, czyli początkowy okres biernej rejestracji informacji, które w późniejszym etapie przechodzą w spostrzeganie)
⦁ uwaga, która odpowiada za selekcjonowanie odebranych informacji (tutaj można wymienić uwagę mimowolną – wyzwalaną przez otoczenie oraz uwagę dowolną, która jest uruchamiana przez sam organizm i wiążę się z pojęciem aktywności celowej)
⦁ pamięć, czyli zdolność do przechowywania informacji
⦁ kontrola poznawcza, czyli “nadzorowanie” przebiegu procesów poznawczych
⦁ funkcje wykonawcze, których głównym zadaniem jest inicjowanie aktywności celowej
⦁ funkcje ekspresyjne, które są wynikiem aktywności procesów poznawczych (tutaj można wymienić między innymi  mówienie, pisanie, rysowanie, ruch, gestykulowanie czy mimikę twarzy)

3. TUS
Metoda, mająca na celu nauczyć dzieci właściwej komunikacji z otoczeniem, reakcji na własne emocje. Podczas zajęć dzieci biorą udział w scenkach, mających na celu odgrywanie ról, by umieć określić zachowania które są właściwe i te, które mieć miejsca nie powinny. Z doświadczenia wiemy, że dzieci niezwykle chętnie biorą udział w tego typu zajęciach, analizują zachowania swoje i kolegów oraz potrafią przenieść je na życie codzienne i zastosować odpowiednio. Trening Umiejętności Społecznych to zdecydowanie jedna z efektywniejszych metod terapeutycznych, która pozwala przeanalizować i „poczuć” przez dziecko różne sytuacje, które mogą go zaskoczyć a dzięki temu, że zostaną „przetrenowane”, nie będą dla dziecka nowością, co wpłynie korzystnie na jego zachowanie.

4. Integracja Sensoryczna
Integracja sensoryczna ma ogromny wpływ na poprawę jakości życia dziecka. Każdy z nas zdaje sobie sprawę z tego, jak ważne jest rozumienie i porządkowanie bodźców, które są dostarczone z otoczenia oraz naszego ciała poprzez zmysły.
Dzięki temu, zarówno osoba dorosła jak i dziecko, może zrozumieć jak funkcjonuje świat, przewidzieć niebezpieczeństwo oraz nadać sens bodźcom, które są przez nie odbierane tak naprawdę w każdym momencie i w najróżniejszym natężeniu. Jeżeli proces ten jest zaburzony z jakiegoś powodu, często pojawiają się problemy z zachowaniem, koncentracją czy koordynacją. Co więcej, terapia ta sprawia dziecku ogrom radości, bowiem skupia się na zadaniach związanych najczęściej z zabawą, takich jak huśtanie, balansowanie, zabawy z piłkami czy hamaki, dzięki czemu dzieci chętnie uczestniczą w zajęciach.

5. Zajęcia usprawniania ruchowego
Usprawnianie ruchowe jest to zespół działań zmierzających do przywrócenia możliwie pełnej sprawności fizycznej a tym samym jak największej samodzielności i niezależności społecznej.
Osiąga się to przez:
⦁ poprawę zakresu ruchu w stawach oraz siły mięśniowej
⦁ pobudzanie procesów kompensacyjno – adaptacyjnych
⦁ korygowanie istniejących wad i dysfunkcji
⦁ opóźnianie powstawania zmian wtórnych
⦁ stymulowanie prawidłowego rozwoju organizmu
⦁ kształtowanie właściwych postaw wobec siebie i swojej niepełnosprawności
⦁ integrację ze środowiskiem rówieśniczym

6. Terapia ręki
Terapia ręki to zespół indywidualnie dobranych, skoordynowanych działań i ćwiczeń, umożliwiających usprawnienie mechanizmów odpowiedzialnych za kontrolowanie ruchów kończyny górnej. Jest terapią skupiającą się na obręczy barkowej i kończynach górnych. Celem terapii jest rozwijanie motoryki małej, czyli zdolności manualnych dziecka, oraz poprawa ruchów precyzyjnych. Przy takiej pracy nie można wykluczyć udziału tułowia, głowy i właściwie całego ciała, ważną rolę pełni również zdolność do czucia powierzchownego i głębokiego. Terapia opiera się na wzmacnianiu siły mięśniowej kończyn górnych (niezbędnej do podporu), stymulacji czucia powierzchniowego lub głębokiego (dostarczenie bodźców dotykowych), doskonaleniu zdolności chwytu, doskonaleniu kontroli wzrokowo-ruchowej oraz skoordynowaniu pracy oburącz.

7. Zajęcia z psychologiem
Jedna z terapii, bez której trudno byłoby znaleźć rozwiązanie dla zachowań trudnych, problemów w nawiązywaniu relacji czy innych problemów wynikających z sytuacji kryzysowych bądź kwestii mających podłoże w diagnozie dziecka. W trakcie terapii, dziecko może przepracować wiele kwestii uniemożliwiających szereg działań oraz poszukać wraz z terapeutą alternatywnych metod do jak najbardziej prawidłowego funkcjonowania i myślenia. Terapia psychologiczna pozwala na poznanie czynności, które umożliwią lepsze radzenie sobie w życiu, efektywniejsze panowanie nad emocjami i zachowaniami trudnymi, większą swobodę w kontakcie z innymi czy przepracowanie problemów z którymi zmaga się dziecko. Terapeuta dba o to, by dziecko lepiej poznało siebie, uczy konkretnych zachowań i nawyków, co stanowi swoistą bazę do późniejszych bądź równolegle odbywających się terapii i edukacji.

8. Elementy Stosowanej Analizy Zachowania w pracy nad zachowaniami trudnymi
Jest dyscypliną naukową. Wykorzystuje procedury, które wywodzą się z praw rządzących zachowaniem, aby dzięki nim uczyć potrzebnych do niezależnego życia, adekwatnych społecznie umiejętności oraz niwelować problemy istotne społecznie. Stosowana Analiza Zachowania jest metodą opartą na dowodach naukowych, a jej 7 podstawowych charakterystyk to:
⦁ Stosowana –koncentrujemy się na uczeniu zachowań społecznie istotnych, ważnych dla naszych podopiecznych i ich rodzin
⦁ Behawioralna –skupiamy się na zachowaniu dziecka samym w sobie, które może być bezpośrednio obserwowane i mierzone
⦁ Analityczna –analizujemy zachowanie dziecka i szukamy zależności pomiędzy wydarzeniami a tym zachowaniem
⦁ Technologiczna –stosowane przez nas procedury są tak opisane, aby mogły być powielane przez inne osoby
⦁ Koncepcyjnie systematyczna –procedury odnoszą się do zasad kierujących zachowaniem
⦁ Efektywna –efekty podejmowanych interwencji są bezpośrednio mierzone, a na podstawie pomiarów podejmowane są decyzje, tak, aby umożliwić osiągnięcie zmian korzystnych dla podopiecznego
⦁ Przynosząca zgeneralizowane skutki – jednym z naszych priorytetów jest to, aby zmiany, które wprowadzamy były utrwalone i zgeneralizowane na różne konteksty codziennego funkcjonowania

9. Elementy Ruchu Rozwijającego W. Sherborne
Nazwa metody Ruch Rozwijający odzwierciedla jej główne założenia, a mianowicie rozwijanie za pomocą ruchu świadomości własnego ciała i otaczającej nas przestrzeni, usprawnianie ruchowe, dzielenie przestrzeni z innymi osobami oraz nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu za pomocą ruchu i dotyku. Udział w zajęciach prowadzonych MRR wpływa stymulująco na rozwój emocjonalny, społeczny i poznawczy dziecka.
W trakcie zajęć prowadzonych MMR dzieci podobnie jak podczas spontanicznej zabawy, poznają swoje otoczenie i uczą się czuć w nim bezpiecznie, dzięki czemu otwierają się na twórcze działanie i nawiązują relacje z innymi osobami.
Zajęcia prowadzone MRR charakteryzują się stałą strukturą, choć poszczególne spotkania mogą być zróżnicowane pod względem treści, w zależności od potrzeb uczestników. Ćwiczenia oparte są na twórczym wykorzystaniu ruchu, bliskim kontakcie fizycznym, sprzyjającym tworzeniu więzi emocjonalnej i budowaniu poczucia bezpieczeństwa. W swym charakterze zbliżone są do spontanicznych i radosnych zabaw wieku wczesnodziecięcego, które inicjują rodzice lub same dzieci.

10. Sensoplastyka
Sensoplastyka to zajęcia plastyczne z wykorzystaniem wszelkiego rodzaju kolorów, faktur, konsystencji, a nawet smaków. Sensoplastyka oddziałuje na wszystkie zmysły jednocześnie i pomaga dzieciom rozwijać nieskrępowaną aktywność na wszelkich płaszczyznach.
Sensoplastyka ma na celu wspieranie wszystkich procesów dziecka. Pomaga w lepszym radzeniu dobie z emocjami, uczy współpracy w grupie oraz porozumiewania się z innymi, w sposób prosty i rzeczowy. Aby to wszystko osiągnąć, potrzebna jest specjalnie przygotowana przestrzeń wspomagająca proces twórczy. Na zajęciach wykorzystuje się także techniki coachingowe oraz produkty spożywcze, które są bezpieczne dla zdrowia i życia małych podopiecznych.

11. Zajęcia korekcyjno- kompensacyjne
Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne są rodzajem terapii pedagogicznej, ukierunkowanej na korygowanie i kompensowanie zaburzeń psychoruchowych dziecka jako jednej ze szczególnie ważnych przyczyn niepowodzeń w przedszkolu lub szkole. Grupa, w której odbywają się zajęcia liczy od dwóch do pięciu osób, gdyż mała liczebność podnosi efektywność zajęć. Zajęcia mają za zadanie rozwijać oraz aktywizować funkcje osobowościowe i intelektualne uczniów, pomóc im w pełni uczestniczyć w procesie dydaktyczno-wychowawczym. Podczas zajęć uczniowie uczą się nowych rzeczy i doskonalą umiejętności, które już zdobyli, umacniają wiarę we własne możliwości i są zachęcani do większej samodzielności.

12. Stymulacja polisensoryczna
Zaburzenia w funkcjonowaniu analizatorów, prowadzą do szeregu zakłóceń, które uniemożliwiają dzieciom nabywanie nowych umiejętności. Tak ważna jest więc stymulacja polisensoryczna, która pozwala usprawnić wszystkie zmysły, takie jak smak, węch, wzrok, słuch, dotyk i czucie proprioceptywne globalnie, czyli wielozmysłowo. Wiedząc, że z różnych powodów i ze względu na różne rodzaje ograniczeń wynikające z niepełnosprawności, dzieci mają utrudniony proces uczenia się, postanowiliśmy wesprzeć je dodatkowo w odbiorze wrażeń zmysłowych z otaczającego świata z wykorzystaniem metody stymulacji polisensorycznej. Łatwość ćwiczeń polisensorycznych dodatkowo sprawia, że dziecko czuje się pewniej i odpowiednio poprowadzone przez terapeutę, szybko osiąga sukcesy.

13. WWR
Wczesne wspomaganie rozwoju to wielospecjalistyczne działania mające na celu pobudzanie psychoruchowego i społecznego rozwoju dziecka od chwili wykrycia niepełnosprawności do czasu podjęcia nauki w szkole. Zakres tego oddziaływania może być bardzo różny, w zależności od zdiagnozowanych przez specjalistów deficytów rozwojowych. Może ono obejmować: psychomotorykę, sferę komunikacji, mowy i języka, funkcjonowanie zmysłów dziecka, itd.

14. Zajęcia z programami komputerowymi mTalent
mTalent to najnowocześniejsze, wielokrotnie nagradzane i stworzone przez specjalistów z ponad 30-letnim doświadczeniem programy, które skutecznie wspierają terapię dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i pozwalają na całkowitą indywidualizację przebiegu nauczania.
Seria programów mTalent została zaprojektowana w celu wspomagania współczesnego terapeuty i nauczyciela w pracy z dziećmi ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i rozwojowymi. Programy z serii mTalent to gotowe narzędzia diagnostyczno-terapeutyczne zawierające tysiące interaktywnych ćwiczeń, które z łatwością mogą zostać włączone w program zajęć dydaktyczno-wyrównawczych, rewalidacyjnych, logopedycznych i korekcyjno-kompensacyjnych.

15. Tańce
Program taneczno-rozwojowy Roar Dance w trakcie którego, poprzez taniec dzieci budują pozytywne obraz siebie, kształtują świadomość emocjonalną i poznają techniki radzenia sobie z emocjami

16. Muzykoterapia
Muzykoterapia jest metodą terapeutyczną, bazującą na leczniczym wpływie dźwięku i muzyki na człowieka. Zapobiega atakom paniki, stosowana jest w leczeniu nerwic i zaburzeń psychosomatycznych. Wywiera także pozytywny wpływ na psychikę, zmniejsza depresję, lęk, poprawia samoocenę, pomaga również osobom cierpiącym na bezsenność.
Ćwiczenia z muzykoterapii polegają na wyzwalaniu emocji i aktywizowaniu uczuć. Mały Człowiek odbiera bodźce słuchowe, które wyzwalają w nim wrażenia emocjonalne i intelektualne. Terapia muzyką to nie tylko słuchanie, ale też tworzenie muzyki. Dzieci biorące udział w zajęciach śpiewają, tańczą i komponują. Często ich twórczość powstaje na skutek improwizacji.

17. Elementy Dobrego Startu M. Bogdanowicz
Głównym założeniem MDS jest wspomaganie rozwoju psychomotorycznego dziecka poprzez odpowiednio zorganizowaną zabawę i aktywne wielozmysłowe uczenie symboli graficznych: łatwych wzorów, wzorów literopodobnych, liter i znaków matematycznych. Realizacja tego założenia odbywa się poprzez rozwijanie funkcji, które biorą udział w uczeniu się czytania i pisania (poznawczych: wzrokowo-przestrzennych, słuchowo-językowych i ruchowych) oraz ich współdziałania (integracji percepcyjno-motorycznej). Inne cele to kształtowanie lateralizacji, świadomości schematu ciała (jego części oraz lewej i prawej strony) i przestrzeni. MDS reprezentuje zatem polisensoryczne, aktywne podejście do pracy z dziećmi.

18. Trening jedzenia
Trening ma na celu wyeliminowanie zachowań niepożądanych pojawiających się podczas posiłków, rozszerzenie ilości spożywanych posiłków, rozszerzenie menu dziecka o kilka nowych potraw i napojów, naukę gryzienia i przyjmowania twardszych potraw.

19. Terapia zajęciowa
Terapia zajęciowa: Ta metoda koncentruje się na przystosowaniu otoczenia osoby, aby pomóc jej w codziennym życiu.
Terapeuci zajęciowi są jak bohaterowie dla dzieci autystycznych. Pomagają dzieciom uczyć się ważnych umiejętności, czuć się pewniej i robić rzeczy, które mogą być dla nich trudne. Z ich pomocą dzieci mogą rosnąć, uczyć się i stać się jeszcze silniejsze.
Terapeuci zajęciowi posiadają specjalne umiejętności, które pomagają tym dzieciom w uczeniu się podstawowych umiejętności, takich jak radzenie sobie z nowymi uczuciami, lepsze poruszanie się, samodzielne wykonywanie zadań, rozmowa i zabawa z innymi, dobre zachowanie i stawanie się bardziej niezależnym.

20. Arteterapia
Nie od dziś wiadomo, że sztuka ma niezwykłą moc. Korzystając więc z tej wiedzy, dajemy możliwość takiego rodzaju terapii w naszych przedszkolach. Arteterapia to nic innego, jak terapia poprzez szeroko pojętą sztukę. Podejmowanie przez dziecko różnych działań artystycznych pozwala mu wyrazić siebie, poznać swoje możliwości, odkryć to, co może dla niego do tej pory nieznane. Często to dopiero sztuka pozwala się otworzyć osobom z niepełnosprawnościami. Takie otwarcie się, jest niezwykle cenne i ważne, bowiem terapeuta dopiero wtedy ma możliwość dotarcia do dziecka. Co najważniejsze w arteterapii to to, że nie są tutaj wymagane żadne specjalne uzdolnienia! Nie jest ważny efekt końcowy danego zadania, a sam proces terapeutyczny. Szczególnie osoby nieśmiałe, niezdecydowane, mające problemy komunikacyjne, zmagające się z zaburzeniami lękowymi, odnajdą w tej metodzie sposób na funkcjonowanie bez utrudnień. Swoista ekspresja artystyczna daje dziecku poczucie wolności, kontroli sytuacji oraz satysfakcji, co w niezwykły sposób wpływa na jego możliwości rozwojowe.